De eerste 4 weken

Nou ik ben vandaag precies 4 weken in Amerika en het waren 4 gezellige, mooie, moeilijke, gekke, maar vooral hele leuke weken met heel veel nieuwe ervaringen. Zo had ik de eerste 2 weken al 15 restaurants getest. Ja ik hoor je nu rekenen (deed ik net ook even) in 14 dagen al bij 15 restaurants geweest… lol. Het eten is denk ik wel één van de grootste dingen waar ik aan moet wennen. Overal zitten niet normaal veel calorieën en suikers in. Zo ging ik van de week ergens lunchen, ja lunchen, en op de menukaart stonden serieus 0, zero, nul, gerechten onder de 800 calorieën. VOOR EEN LUNCH. Das echt erg hoor. Ik kan je vertellen, ik had gelijk geen honger meer.

Hier in huis hebben we nu dus ook brood, want ja er leeft hier nu een Hollander. Maar dat brood is niet het verse lekkere brood wat wij kennen, nee het is veel te zoet voorverpakt brood. En in zo’n mini sneetje brood zit rustig 90/100 calorieën… I know right. Slaat toch helemaal nergens op.

We kunnen beter nog een extra stoel bijboeken voor de terugreis, want in 1 stoel zal ik waarschijnlijk niet meer passen.

Maar genoeg gezeken over het eten hier, want ik heb ook heel veel leuke dingen gedaan al.

Zo heb ik al veel familie ontmoet en ben ik naar de Stockyards geweest, het typische Texas. Daar hebben we gereden in een soort koets achter een paard, heb me echt nog nooit zo toerist gevoeld. En heb ik op een Texas stier gezeten, echt geniaal! Ik heb een offciële football wedstrijd van de Dallas cowboys bijgewoond en nu ook inmiddels twee high school football wedstrijden!

Ik heb ook een nieuw uitje elke zondag ochtend, de kerk. De absoluut ongelovige Pien zat haar tweede dag in Amerika al gelijk in de kerk. Experience, check. Nou moet ik zeggen het is niet het soort kerk wat ik verwacht had zoals ze 100 jaar geleden een kerk dienst draaiden. Het was best wel modern en iedereen was super aardig, prima om de zondag ochtend daar door te brengen.

Voordat school begon had ik ‘meet the spartans’. Een evenement voor alle sport teams om ze welkom te heten. Daar heb ik wat mensen uit het tennis team ontmoet en ben ik gelijk door een meisje uitgenodigd voor een feestje van het tennis team, echt super leuk!

Mijn eerste drie schoolweken zijn nu achter de rug. En het schoolleven begint eigenlijk al een beetje normaal te worden. Ik was zoooo zenuwachtig voor mijn eerste schooldag, maar iedereen was echt super aardig en ging zich gelijk voorstellen, iets wat je in Nederland op school niet heel snel zal zien.

Ik heb mijn naam denk ik wel 50 keer moeten uitleggen en spellen en volgens mij hebben ze nog steeds geen idee hoe ik heet...

Ik begin de eerste 2 uur met culinary arts, ik denk wel de leukste les die ik heb. Je gaat trouwens nooit geloven waar ik me voor heb ingeschreven… FCCLA, oftewel kook competitie hahahahha! Wie had dat ooit gedacht, dat ik kook competitie zou gaan doen??! Wat deze twee weken Amerika al wel niet met mij doen...

Aan het eind van dit uur moeten wij de pledge of allegiance doen. Dit is een tekst die hardop door de speakers van de school wordt voorgelezen. Wij moeten dan opstaan en met onze hand op de borst naar de amerikaanse vlag kijken. En omdat Texas erg trots is op hun staat hebben we een aparte pledge of allegiance voor de Texas vlag. (In elk lokaal hangen deze vlaggen)

Dit is de pledge of allegiance:

“I pledge allegiance to the Flag of the United States of America, and to the Republic for which it stands, one Nation under God, indivisible, with liberty and justice for all.”

Na de pledge of allegiance hebben we een moment stilte.

Ik was totaal perplex toen dit voor het eerst gebeurde.

Na culinary arts hebben we flex. Dit is een soort studie uur, maar aangezien niemand nog echt huiswerk heeft is het meer een gezellig niks doen uurtje.

Vervolgens heb ik financial math. Ik dacht dat deze les wel leuk en interessant zou zijn, maar ik vind er niks aan haha. Één van de jongens uit die klas kwam erachter dat ik uit Nederland kom. ‘Ohhh Nederland dat ken ik, daar hebben ze het red light district’... Ook moest ik gelijk vertellen hoe je ‘Taylor is gay’ in het Nederlands zegt. Je snapt alweer het niveau van die klas... haha.

Vervolgens heb ik lunchpauze, hier in Amerika hebben ze gewoon 50 minuten lunchpauze.

Er zijn allemaal lunch stalletjes waar je verschillend eten kan halen. Zo hebben ze pizza, nachos, kipnuggets of een kipburger, een soort subway stalletje waar je zelf je wrap of broodje samen kan stellen. En alles is gratis! Maar ik maak nu zelf thuis mijn lunch. Zo stond ik vanochtend om half 8 een salade klaar te maken… mam je zou trots op me zijn.

Na de lunch heb ik anatomy and physiology. Ik heb grace anatomy gekeken dus ik was helemaal ready voor deze les. Nou viel dat een beetje tegen want het is super moeilijk. Mijn klas is wel heel gezellig tijdens anatomy dus dat scheelt dan weer.

Daarna heb ik US government en heel eerlijk gezegd vind ik daar helemaal niks aan. Het is eigenlijk maatschappijleer maar dan natuurlijk van Amerika. Super moeilijk aangezien ik helemaal niks weet over de amerikaanse regering/geschiedenis. Als laatste heb ik Engels wat eigenlijk best prima is. Ik heb een leuke docent en de klas is wel oké.

Als laatste periode van de dag heb ik tennistraining. Elke dag, hoe leuk is dat! Ik heb een super leuk tennis team en ik werd super leuk ontvangen door ze. Ik begon wel gelijk volop, 2 uur trainen in dik 40 graden… Dat was ik als Hollander even niet gewend. Omdat ik een exchange student ben mag ik niet zomaar wedstrijden spelen in het eerste team, vanwege college scouts die komen kijken, etc. Wij moesten dus allemaal papieren invullen voor school voordat ik wedstrijden kan spelen. Deze papieren duren inmiddels al 3 weken en de coach en ik wachten nog steeds op goedkeuring... Hopelijk kan ik volgende week wel meespelen.

Ik ben nu na vier weken in Amerika inmiddels aardig gesetteld. Alle dingen die in het begin heel overweldigend en nieuw waren zijn inmiddels ‘normaal’ geworden en ik begin echt het Amerikaanse leven te leiden. Ik heb inmiddels super leuke en lieve vrienden gemaakt! Het Engels praten wat in het begin super vermoeiend was, gaat nu al eigenlijk heel erg soepel. Soms denk ik zelfs al in het Engels, best gek hoe snel dat eigenlijk gaat.

Maar toch verlang ik soms wel een beetje terug naar ons schattige kleine kikkerlandje.

Dit was het dan wel zo'n beetje.

Joe joe!